Piano Sonata No.2 in A Major , Op.2 , No.2 (1795)
I.Allegro Vivace
II.Largo Appassionato
III.Scherzo
IV.Rondo
اثری بسیار پیچیده که به توانایی تکنیکی پیشرفته ای نیاز دارد. بتهوون در اینجا برای نخستین بار سکرتسو را جایگزین منوئت می کند. دنیس مثیوز، پیانیست، دربارۀ این اثر نوشته است:ضرب ابتدای سونات توجه برانگیز است؛ هارمونی آن به آرامی گسترش می یابد؛ شوخ طبعی آن از بازیگوشی های ساذه تا خشونتی تند را در بر می گیرد و در آن کمتر اثری از طغیان های پر هیجان نوازندگی دیده می شود، که با پایان زیبا و غافل گیر کنندۀ موومان آخر جبران می شوند.»
درباره این سایت